Na szczęście, dzień później wybraliśmy się na Derby Warszawy, czyli gonitwę konną na torze na warszawskim Służewcu. Tym razem nie brałem udziału w zawodach [ ] i mogłem się skupić na ładnych widokach i koniach… Niestety z trzech obstawionych przeze mnie gonitw nie wygrał żaden koń. Mogłem więc wykazać się w inny sposób. Wyciągnąłem moją grillowaną polentę i przygotowałem przekąski z foie gras i sosem-emulsją z białych porzeczek, mięty i anyżu. Na szczęście Ania, Kuba i Julita, z którymi obserwowałem gonitwy, czynnie włączyli się w pochłonięcie tych pyszności. Wszystko to możecie obserwować na załączonych zdjęciach.

Sama grillowana polenta, to danie znane włoskiej biedoty. To nic innego niż stężała kasza kukurydziana, którą można dostać w każdym sklepie. Normalnie polenta nie ma jakiegoś konkretnego smaku, ja natomiast miałem duży zapas sera Dziugas, który starłem do gorącej polenty. O samym foie gras nie będę dużo opowiadał, bo to klasa sama w sobie. Delikatny i kremowy. Jeśli nie lubisz smaku wątróbki, to foie gras powinno Cię przekonać do podrobów. Zwieńczeniem przekąski jest emulsja, którą zrobiłem na bazie białych porzeczek, mięty, oliwy, rumu i gwiazdki anyżu. Wszystko to, przetarte przez sito i zredukowane, daje niewiarygodne doznania smakowe. Jeśli zrobicie tej emulsji więcej, możecie dodawać takie kropki do innych potraw, np. grillowanych mięs.

Grillowana, serowa polenta z foie gras i kropką miętowej emulsji

Składniki na grillowaną polentą:

• szklanka kaszy kukurydzianej (nie błyskawicznej)
• 3 szklanki wody
• 100 gram startego sera typu parmezan lub cheddar
• 3 łyżki masła, sól i pieprz

Składniki na sos:

• 150 g białych porzeczek
• kieliszek białego rumu
• 2 garści świeżej mięty
• 4 łyżki oliwy
• gwiazdka anyżu
• sok z połowy limonki
• łyżeczka cukru
• sól do smaku

Wykonanie:

1. Zacznijmy od polenty. Zagotuj wodę z solą. Wsyp kaszę z serem i gotuj przez 7-10 minut aż do osiągnięcia dużej gęstości. Mieszaj ciągle drewnianą łyżką. Pod koniec dodaj 3 łyżki masła i wymieszaj na gładką masę. Formę wysmaruj masłem i wyłóż na to polentę. Nożem lub packą maczaną w maśle rozprowadź polentę na równą warstwę. Przykryj ostudzoną polentę folią spożywczą. Odstaw na godzinę do lodówki.

2. W międzyczasie zrób sos. Owoce podgrzej w garnku. Dodaj anyż, rum, oliwę i cukier. Po ok. 5 minutach gotowania dodaj mięty i gotuj jeszcze 2-3 minuty. Dopraw sokiem z limonki i solą. Przetrzyj wszystko przez sito i zredukuj w garnku do konsystencji gładkiej emulsji. Odstaw do schłodzenia.

3. Stężałą polentę pokrój w mniejsze porcje, posmaruj oliwą lub roztopionym masłem i grilluj na patelni do uzyskania chrupiącej skórki.

4. Na wystudzoną polentę nałóż trochę foie gras oraz udekoruj kropką z emulsji miętowej.

Jeśli podobał Ci się wpis, podziel się nim ze znajomymi.

Mule, Omułki, Muszle, czy jakkolwiek nazwiesz te żyjątka (Mytilus edulis) pływające w słonych wodach półkuli północnej, piękne nie są, ale są za to pyszne. Pewnie dlatego zaleca się picie wina do nich, by zapomnieć o ich szkaradzie. Same omułki też lubią pływać w winie, pewnie z tego samego powodu. Jak już tak interesujemy się ich zdaniem i losem, to musicie wiedzieć (pewnie żadna nowość dla Was), że mule muszą być żywe aby nadawały się do jedzenia. Nie jest to żaden fetysz i nie będziemy ich jeść żywych jak często robią Azjaci w ramach afrodyzjaku. Chodzi o to, że martwe bardzo szybko się psują i nie smakują dobrze. Jak sprawdzić czy żyją, dowiesz się tutaj.

Muszle najlepiej smakują duszone chwilę w białym winie. Można też dodać je do zupy, jak ja zrobiłem (zupa cebulowa z muszlami). Najpopularniejszy sposób to Moules marinière, czyli muszle zrobione z masłem, szalotkami, czosnkiem, białymi winem i pietruszką. Ja zainspirowany kuchnią Tajlandii (i okolic) zrobiłem mule (w białym winie, a jakże!) z dodatkiem świeżego imbiru i posiekanych rdzeni trawy cytrynowej. Zamiast pietruszki, sypnąłem solidnie świeżą kolendrą oraz podlałem mlekiem kokosowym. Palce lizać!!!!!

Składniki:

• Omułki: dowolna ilość od 500 do 1000 gram
• Szalotki: 3 sztuki
• Czosnek: 2 ząbki
• Imbir: 1 łyżka posiekanego
• Chilli: 1 posiekana
• Trawa cytrynowa: 2 łodygi
• Wino białe: szklanka
• Mleko kokosowe: 1/4 szklanki
• Masło: 4 łyżki
• Sól, pieprz
• Świeża kolendra

Wykonanie:

1. Sprawdź czy mule są żywe, oczyść i wypłucz. W garnku podgrzej masło, dodaj pokrojone w kostkę szalotki, posiekany czosnek, imbir, chilli i trawę cytrynową. Smaż przez 3 minuty.

2. Podkręć temperaturę i wrzuć muszle. Od razu dolej wino i mleko kokosowe. Posól i popieprz. Przykryj pokrywką, tak by muszle ugotowały się na parze z wina. Gotuj je tak do 5 minut, podrzucając garnkiem od czasu do czasu.

3. Podawaj od razu razem ze świeżą kolendrą oraz pieczywem. Smacznego!

Autorem tekstu jest Tomek Czajkowski z bloga Magiczny Składnik.

Spróbujcie sami, jak rozpływają się w ustach. W połączeniu z kozim serem i wędzonym łososiem (także z łososiem typu Gravlax), będą idealnym daniem do szampana by świętować wyjątkowe okazje.

Przepis: Ptysie z puszystym kozim serem i łososiem (ok. 25 sztuk).

Składniki:

Ptysie

• Mąka pszenna: 140 gram
• Woda: 250 ml
• Masło: 120 gram
• Jajka: 4 sztuki
• Sól: ½ łyżeczki

Nadzienie

• Ser kozi, twarogowy: 200 gram
• Śmietana kremówka: 100 ml
• Sól, pieprz
• Łosoś wędzony lub kawior
• Koperek

Wykonanie:

0. Rozgrzej piekarnik do 220 stopni.

1. W garnku zagotuj wodę i rozpuść w niej masło. Dodaj sól. Wyłącz grzanie i wsyp mąkę. Mieszaj energicznie, aby uzyskać jednolite ciasto.

2. Przełóż ciasto do miski (jeszcze gorące). Wbijaj po kolei po jednym jajku i mieszaj energicznie by uzyskać gładkie ciasto. Jajka sprawią, że ciasto stwardnieje. Upewnij się, że wszystkie składniki są dobrze połączone.

3. Wyłóż blachę do pieczenia sylikonowym papierem do pieczenia. Wykorzystując rękaw cukierniczy uformuj ptysie. Najlepiej jeśli będą miały kształt zbliżony do płaskiego walca a nie stożka.

4. Piecz w piekarniku (góra i dół) przez ok. 25 minut. Po wyciągnięciu z pieca ponakłuwaj ptysie i przenieś na kratkę do ostudzenia.

5. Przełóż kozi twaróg do miski, dodaj sól i pieprz do smaku i przemieszaj łyżką by osiągnąć gładką masę. W innym naczyniu ubij śmietanę i dodaj do sera. Przemieszaj wszystko widelcem by uzyskać puszystą masę.

6. Odkrój górę ptysia i nałóż łyżką nadzienie. Na górze połóż łososia (lub kawior) i ozdób koperkiem. Smacznego!

Autorem tekstu jest Tomek Czajkowski z bloga Magiczny Składnik.

Stereotypowo galareta, czy inaczej nóżki, kojarzy się z ostro zakrapianą i tłustą libacją u wujka. I tak i nie. Po mojemu będzie inaczej. Proponuję dekonstrukcję tradycyjnej galarety. W wyniku kilku zabiegów dostaniecie lekkie, kruche i zaskakujące danie. Zostawiam to, co najlepsze, czyli duże kawałki pysznego mięsa. Okazuje się, że golonka nie musi być tłusta, by była pyszna.

Przypadkiem odkryłem ciekawe połączenie smaków. Zimna wieprzowina z surowymi, chrupiącymi jabłkami i odrobiną jabłkowego cydru dla wzmocnienia smaku. Przekąskę tę można serwować także na bardziej eleganckich przyjęciach i nie koniecznie tyko do wódki. Świetnie sprawdzi się z musującym cydrem. Musicie tego spróbować!

Nie ma szampan ze mną łatwo, ale to nic, i tak go uwielbiam. Ma w sobie to coś, to samo co każe Ci oglądać się za mijającą Cię maską Ferrari na ulicy i za czerwoną sukienką. Szampan jest sexy, pociąga! Jest jak młoda, atrakcyjna, zwariowana, ale kulturalna dziewczyna. Można na jej punkcie stracić zmysły, oszaleć!

W tym szaleństwie jest metoda, szczególnie jeśli ktoś inny sponsoruje ci tę przyjemność. Do naszej działalności popularyzującej bąbelki dołączyła firma Pernod Ricard, właściciel tak zacnych marek alkoholi jak Jacob’s Creek (australijskie wina), Mumm (szampany, którymi oblewają zwycięstwa kierowcy Formuły 1), Perrier-Jouët (wykwintne szampany). Przesyłka zawierała 6 różnych produktów, wypełnionych po brzegi bąbelkami.

Moim zadaniem było przygotowanie kilku potraw, które będą idealnie pasowały do tych win. Coś mi tu jednak nie pasowało. Jak to? Mam sam popijać szampana stojąc nad garami? Co to, to nie. Postanowiłem więc zaprosić kilku zaufanych przyjaciół. którzy równie jak ja lubią dobrze dobrze przygrzać i zjeść. No przynajmniej to ostatnie.

Wszystko miało odbyć się pewnej pięknej, słonecznej i upalnej niedzieli. Miał być piknik w jednym z warszawskich parków, miał być kocyk, 5 dań, gra w bule, badminton, schłodzony szampan, który wydawał się idealny by ugasić żar sierpniowego słońca. Czego chcieć więcej od dobrze spędzonej niedzieli? Kulminacja weekendu. Jak się okazało jednak, sprawiedliwościowi i ludowym przysłowiom stało się zadość – niedziela, dzień cwela… Niebo, chmurami zastąpiło, zbierało się na burzę, na deszcz. Zostaliśmy więc w mieszkaniu Fab Karolajny, która udostępniła apartament w celu przygotowania potraw na piknik, jak się później okazało pikniku w loggi.

Goście przybyli, godnie ubrani, paletki, koce pod pachą, więc trzeba było ich pomimo przeciwności losu godnie przyjąć. Nie będę już pisał i pokazywał na zdjęciach, że jednak po dwóch czy czterech butelkach rozścieliliśmy w końcu koc na podłodze w salonie. Mhm, zdjęcia do wiadomości redakcji..

Wracając do meritum. Zależało mi by impreza była zorganizowana z klasą, ale bez nadęcia. Mieliśmy się bawić na powietrzu, więc pomijając kwestię legalności tego zgromadzenia potrawy miały być proste, podawane na plastikowych talerzykach i kubeczkach, ale przygotowane z dobrej jakości składników. Jakbym zamknął oczy, widziałem sceny z filmu Maria Antonina i zdjęcia z prześmiewczego kanału na Tumblerze – Rich Kids od Instagram. Bo ja, drodzy państwo, piję szampana ironicznie.

Jak się okazało, każdy z zaproszonych gości miał swój unikatowy wkład w imprezę:

Kacper, już dawno zwolnił blogera Mr Vintage, co potwierdził swoim lekkim, piknikowym outfitem.

Agnieszka uczyła, niczym Jolanta Kwaśniewska bezę, jak otwierać szampana by nie uronić kropli. Ja bym pewnie wylał trochę by oddać cześć szampańskim bogom.

Adrian samodzielnie znalazł nową modę w męskim modelingu – male food design.

Fab Karolajna i Sandra swoim szaleństwem stanowiły idealną metaforę wybujałej natury win musujących

Czuję, że mój monolog od początku wieje dygresją. Co więc ugotowałem? Postawiłem na tzw. finger food. Coś co możesz porwać z talerza i przechodząc obok stołu, bo przecież nie będziemy siedzieli przy stole. Szampan kojarzy mi się z dynamizmem, potrawy powinny być dostępne na zawołanie.

Pierwsze na talerzu wylądowały moje popisowe (drugi raz je piekłem) kruche ciasteczka z anchois, parmezanem i czarnymi oliwkami. Krakersy te, są tak intensywnie pyszne w smaku, że równie dobrze można było by je zjeść same. Schować się z butelką szampana w szafie pożerając je na sucho. Nic z tego. Miało być z klasą i z kopyta, więc podałem je z kremem zrobionym z koziego sera, przykryte wędzonym łososiem lub czarnym kawiorem. Mało jadłem, gdyż tradycyjnie biegałem z nożem i lufą od aparatu. Cały ja.

Na drugi ogień poszedł łosoś, lecz z deka bardziej świeży bo surowy. Tatar z łososia podpatrzyłem w specjalnie zakupionej z okazji pikniku książki o kuchni francuskiej. Marynowany całą noc w morskiej soli i koperku z dodatkiem musztardy z Dijon. Wszystko to przykryte warstwą buforową cream cheese. Niestety nie było świeżych ostryg w sklepie (nie było nas na nie stać).

Czymś co mogę nazwać swoistym blockbusterem na przyjęciu były jednak mini quiche z cukinii, z zatopionym w środku kawałkiem gorgonzoli. Gwiazda wieczoru. Proste i genialne.

Ostatnim daniem, które nadawało się do fotografowania była tarta cytrynowa na deser. Niestety reszta potraw, czyli: bajgle z pieczonym kurczakiem i drożdżowy placek śliwkowy nie doczekały się końca baterii w moim Nikonie i będą się domagały powtórki z rozrywki, tym razem mam nadzieję na prawdziwym kocyku, w prawdziwym parku.

Wpis powstał przy współpracy z firmą Pernod Ricard, właścicielem marek win australijskich Jacob’s Creek oraz francuskich szampanów Mumm.

Autorem tekstu jest Tomek Czajkowski z bloga Magiczny Składnik.